Veelgestelde vragen

Wij werken enkel op afspraak. Voor het ophalen van medicijnen of voeding, of voor advies, kunt u uiteraard (binnen de openingstijden) altijd bij ons terecht.  

Tussen 8.00 en 9.00 's ochtends krijgt u bij telefonisch contact de huisdierenarts of veearts aan de lijn. 

Wij kunnen u enkele voorbeelden geven van spoedeisende situaties: 

• Aanrijding 

• Acute allergische reactie 

• Benauwdheid 

• Bloedingen 

• Brandwonden 

• Heftig braken/diarree 

• Epilepsie 

• Botbreuken 

• Maagdraaiing  

• Verschijnselen die te zien zullen zijn, zijn braakpogingen zonder dat de hond echt braakt en opgeblazen buik 

• Uitpuilend oog of beschadiging van het oog 

• Oververhitting 

• Niet- of nauwelijks kunnen plassen (Vooral bij katers!) 

• Vergiftiging 

• Verlamming 

• Stagnerende bevalling 

• Grote open wonden  

Dit zijn enkele voorbeelden. Als u zich zorgen maakt of twijfelt of uw huisdier een spoedgeval is, kunt u altijd contact opnemen om de situatie te overleggen.  

In de tarievenlijst kunt u de prijs vinden van de veel voorkomende ingrepen en consulten. 

Ja alle dierenartsen bezitten de basiskennis. Indien er een specifiek probleem is kan er worden besloten om u door te sturen naar een gespecialiseerd dierenarts. 

Wormen zijn meestal niet met het blote oog te zien in de ontlasting van uw huisdier. Zodra de worm het lichaam verlaat, is deze vaak al dood. Wat wél aanwezig is in de ontlasting, zijn microscopisch kleine eitjes en larven – en die zijn zonder speciale apparatuur niet zichtbaar. 

Wormen bij kunnen voor verschillende problemen zorgen, denk aan diarree, groeiproblemen en zelfs orgaanschade. Daarnaast zijn wormen besmettelijk voor mensen. Vooral zwangere vrouwen en jonge kinderen lopen risico, bijvoorbeeld door het spelen in zandbakken die besmet kunnen zijn met wormeitjes uit de ontlasting. Daarom adviseren wij om uw huisdier minimaal twee tot vier keer per jaar te ontwormen, vangt uw kat bijvoorbeeld veel muizen of vogels, dan is het advies om vaker te ontwormen. 

Sinds 2014 is het verplicht om honden te chippen en de chip te registreren. Het chippen van katten is nog niet verplicht maar is wel sterk aan te raden. Regelmatig komt het voor dat een dier dankzij een chip weer terecht komt bij zijn baas. 

Tegenwoordig zijn er ook kattenluikjes waarbij de sensor reageert op de chip. Dit is bijvoorbeeld erg handig wanneer u ongewenste buurtkatten op bezoek krijgt. Ook zijn er voerautomaten die op een chip werken. Erg handig wanneer u meerdere katten heeft die ander voer krijgen of als de ene moet afvallen en de andere niet.

.

Bij ons in de praktijk is het niet mogelijk om een titer bepaling te doen, hiervoor zullen we u door verwijzen naar een andere praktijk.

Vaccinaties zijn bedoeld om te voorkomen dat uw huisdier ziek wordt. Een vaccin biedt bescherming tegen ziekteverwekkers waarvoor geen behandeling beschikbaar is en soms zelfs dodelijk kan zijn. Sommige ziekten kunnen overgedragen worden op de mens, wat voor gevaarlijke situaties kan zorgen. 

Een voorbeeld hiervan is de ziekte van Weil (Leptospirose).
Leptospirose is in Nederland een reëel en groeiend gevaar voor honden. De bacterie die het veroorzaakt komt veel voor in sloten, plassen en modder – precies de plekken waar veel honden graag spelen of zwemmen! Ratten en andere knaagdieren verspreiden de bacterie via hun urine, waardoor besmetting snel kan optreden zonder dat je het merkt.  

Wat leptospirose extra ernstig maakt, is dat het in korte tijd kan leiden tot ernstige schade aan de nieren en lever van je hond. In sommige gevallen is de ziekte dodelijk, zelfs met behandeling. Bovendien kunnen besmette honden de ziekte ook op mensen overdragen, wat het risico voor je gezin vergroot. 

Vaccinatie is de enige betrouwbare manier om je hond te beschermen tegen deze ziekte. De jaarlijkse prik werkt tegen de meest voorkomende stammen die in Nederland voorkomen en biedt een goede bescherming. Niet vaccineren betekent je hond – en indirect ook jezelf – blootstellen aan een onnodig en ernstig risico. Door te vaccineren voorkom je niet alleen veel leed, maar draag je ook bij aan de algemene gezondheid van dieren én mensen. 

Nederland is officieel rabiës-vrij. Als u niet met uw huisdier naar het buitenland reist, is het niet nodig om uw dier tegen rabiës te vaccineren. 

Reist u wel met uw huisdier naar het buitenland, dan is een rabiësvaccinatie verplicht. Deze dient ten minste 21 dagen voor vertrek te worden gegeven. Een rabiësvaccinatie is 3 jaar geldig. Niet voor elk land geleden dezelfde invoer eisen voor huisdieren, raadpleeg daarom altijd van tevoren de website LICG.nl. Hier is meer informatie te vinden over welke stappen u allemaal moet nemen wanneer uw huisdier mee gaat naar het buitenland.  

Kennelhoest, sinds 2016 officieel 'Besmettelijke hondenhoest' genoemd, is een ziekteverwekker die een ontsteking in de bovenste luchtwegen en bronchiën van honden of katten veroorzaakt. Wanneer de klachten niet behandeld of verwaarloosd worden, kunnen er complicaties optreden die chronisch worden en zelfs leiden tot longontsteking. 

Gaat uw huisdier naar het pension? Dan is het vaak verplicht dat uw huisdier naast de standaard vaccinaties, ook geënt is tegen de besmettelijke hondenhoest. De vaccinatie kan worden gegeven middels een druppel in de neus of via injectie

Ondanks dat de kat niet buiten komt, kan hij alsnog in aanraking komen met virussen en ziekteverwekkers, bijvoorbeeld via handen, schoenen, kleding en andere mensen. Vooral dieren die niet buiten komen, ontwikkelen nauwelijks natuurlijke bescherming tegen deze ziekteverwekkers. Daarom adviseren wij sterk om juist wel te vaccineren. Tijdens de jaarlijkse vaccinatie wordt elk dier standaard gecontroleerd op gezondheid en conditie, zodat we eventuele gezondheidsproblemen vroegtijdig kunnen opsporen. Dit maakt een jaarlijks bezoek des te belangrijker!

In zeer zeldzame gevallen kan een overgevoeligheidsreactie van het lichaam optreden. Verschijnselen hiervan kunnen zijn lichte griep of tijdelijke zwelling op de injectieplaats. Desondanks zijn de mogelijke bijwerkingen van een vaccin niet opgewassen tegen de ernstige gevolgen van het niet vaccineren. Zoals eerder aangegeven, vaccineren we tegen ziekteverwekkers die met medicatie niet te behandelen zijn en die fataal kunnen zijn!  

Het is niet aan te raden om een dier te vaccineren wanneer er een andere infectie aanwezig is. Het lichaam heeft op dat moment al zijn afweermechanismen nodig om de infectie te bestrijden, in plaats van deze te gebruiken voor de vaccinatie. Daarom adviseren wij om de vaccinatie uit te stellen totdat het dier volledig hersteld is en geen ziekteverschijnselen meer vertoont. 

Wanneer wij het dier niet hebben gezien, en daarmee ook niet het probleem hebben kunnen vaststellen, mogen wij niet zomaar medicatie voorschrijven of meegeven. Het uitgeven van antibiotica zonder onderzoek is zelfs strafbaar.
Als het een probleem betreft waarvoor het dier al langere tijd behandeld wordt is het mogelijk om medicatie op te halen, dit is echter ook altijd in overleg.  

Er zijn producten die wél zonder consult kunnen worden afgegeven, denk aan ontvlooiing / ontworming en bepaalde zalfjes zonder antibiotica. Heeft u hier vragen over, neem dan contact op met de praktijk.  

Het kan zijn dat uw dier langdurig bepaalde medicijnen moet gebruiken, denk bijvoorbeeld aan pijnstilling. Wettelijke richtlijnen schrijven voor dat we herhaalmedicatie zoals deze voor maximaal drie maanden mogen meegeven. Daarnaast zijn we verplicht te kunnen onderbouwen waarom deze medicatie wordt voorgeschreven. Daarom is het belangrijk dat we uw dier ten minste één keer per jaar in de praktijk zien voor een gezondheidscontrole. Deze controle kan eventueel gecombineerd worden met de jaarlijkse vaccinatie. 

Is het langer dan 12 maanden geleden dat uw dier bij ons is onderzocht? Dan is het nodig om hiervoor een aparte afspraak te maken, zodat we zorgvuldig kunnen beoordelen of voortzetting van de medicatie verantwoord is. 

U kunt uiteraard uw ‘oude’ of overgebleven medicatie bij ons inleveren! Wij zullen deze dan voor u op de juiste manier vernietigen. Helaas kunnen wij geen geld teruggeven voor zowel geopende als gesloten verpakkingen. We hebben namelijk geen zicht op hoe de producten bewaard zijn. Dit is essentieel voor het waarborgen van de kwaliteit en effectiviteit van de medicatie. 

Het is wettelijk verboden om antibiotica voor te schrijven zonder het dier zelf te hebben gezien. 
Deze wet is er om ervoor te zorgen dat er doelgerichte bacteriebestrijding plaats vindt en daardoor antibiotica resistentie te voorkomen. Op deze manier zorgen we ervoor dat zowel mens als dier in te toekomst nog steeds effectief behandeld kunnen worden met antibiotica. 

Als u vermoedt dat uw hond een oorontsteking heeft, is het verstandig om even te bellen voor een afspraak. Elk oor is anders, en vaak is het lastig om zelf goed in het oor te kijken. Wij gebruiken een otoscoop – een speciaal instrument met licht – om diep in het oor te kunnen kijken. Zo kunnen we vaststellen of het gaat om een ontsteking, oormijt, een vreemd voorwerp, een poliep of simpelweg een ophoping van oorsmeer. Op basis daarvan bepalen we de juiste behandeling. Soms zit er zelfs een gaatje in het trommelvlies – en in dat geval mag er juist géén zalf gebruikt worden! 

Heeft uw huisdier vaker gevoelige oren? Dan kan het helpen om ze zo nu en dan voorzichtig schoon te maken. Bij ons aan de balie zijn oor reinigers verkrijgbaar die het vuil losmaken, zodat uw hond of kat het uit het oor kan schudden. Let op: gebruik nooit wattenstaafjes in de gehoorgang, want daarmee duwt u het vuil alleen maar dieper. 

Oogzalven met antibiotica zijn niet vrij verkrijgbaar en worden alleen voorgeschreven na een consult. Dit is belangrijk, omdat niet elke oogzalf geschikt is voor elk oogprobleem, het gebruik van de verkeerde zalf kan de klachten zelfs verergeren!  

Humane pijnstillers zoals paracetamol en aspirine mogen beslist niet aan onze huisdieren gegeven worden. Paracetamol is zelfs giftig voor katten! Wanneer u het idee heeft dat uw dier pijn heeft kom dan altijd bij ons langs. De dierenarts kan dan na onderzoek een passende pijnstiller voorschrijven.  

Als een dier pijn heeft, zal hij dit proberen te vermijden door het pijnlijke lichaamsdeel zo min mogelijk te gebruiken. U kunt dit merken aan minder bewegen, een andere houding aannemen of mank lopen. Het feit dat uw dier niet voortdurend jankt of piept, betekent niet dat er geen pijn is. U roept tenslotte zelf ook niet de voortdurend “au” als u pijn heeft.

Sterilisatie 

Sterilisatie voorkomt niet alleen dat een dier drachtig wordt, maar voorkomt ook baarmoedertumoren, baarmoederontstekingen en melkkliertumoren. Dit is een belangrijke reden waarom we sterilisatie aanbevelen. Bij honden en katten worden alleen de eierstokken verwijderd, behalve als het medisch noodzakelijk is om de baarmoeder volledig te verwijderen. 

Adviesleeftijd om een vrouwelijk dier te laten steriliseren 

• Poes: Vanaf zes maanden 

• Teef: Twee tot vier maanden na de eerste loopsheid. 

• Is de hond al vaker loops geweest? Dan liefst tussen twee loopsheden in.  

• Voedster: Vanaf zes maanden en in ieder geval boven de 1 kg. 

Leeftijd om een mannelijk dier te laten castreren 

• Kater: Vanaf zes maanden leeftijd. Minimaal 2 kg. 

• Reu: Vanaf acht maanden leeftijd, afhankelijk van het ras.  

• Rammelaar: Vanaf vier maanden leeftijd  

Wij adviseren om uw reu alleen te castreren wanneer daar specifieke redenen voor zijn: 

• Bij chronische problemen met de voorhuid  

• Als er sprake is van niet-ingedaalde testikels  

Heeft uw hond gedragsproblemen? Probeer eerst een goede training te volgen bij een gecertificeerde honden coach. 

De teef 

• Melkkliertumoren: Na elke loopsheid wordt de kans groter dat uw teef last krijgt van melkkliertumoren. Daarom is ons advies om de teef +- 3 maanden na de eerste loopsheid te steriliseren.   

• Baarmoederontsteking: Een niet gesteriliseerde teef loopt risico op het ontwikkelen van een baarmoederontsteking. Deze ernstige aandoening kan in sommige gevallen zelfs levensbedreigend zijn waardoor een spoedoperatie nodig is. 

• Schijnzwangerschap: Bij sommige honden kan schijnzwangerschap ernstige ziekteverschijnselen veroorzaken. Vaak verergeren de symptomen bij elke loopsheid. Door sterilisatie wordt schijnzwangerschap volledig voorkomen. 

De reu 

• Een niet-gecastreerde reu kan op latere leeftijd een verhoogd risico op prostaatproblemen hebben. 

De poes 

• Melkkliertumoren en baarmoederontstekingen: Net als een teef loopt een niet-gesteriliseerde poes een verhoogd risico op melkkliertumoren en baarmoederontstekingen. 

De kater 

• Aanrijdingen of ongelukken: Niet-gecastreerde katers hebben vaak een sterke neiging om op pad te gaan en leggen vaak grote afstanden af op zoek naar een poes. Dit vergroot helaas het risico dat ze verdwalen of worden aangereden 

• Vechtwonden of ziektes: Niet-gecastreerde katers vertonen een sterke drang om hun territorium te verdedigen, wat kan leiden tot vechtpartijen. Hierdoor hebben zij een groter risico op bijt- en krababcessen en op besmettelijke ziektes zoals FIV en FeLV. 

De voedster 

• Baarmoedertumoren: Ongeveer 60% van de konijnen ouder dan 5 jaar krijgt baarmoederkanker. Door sterilisatie, waarbij de volledige baarmoeder wordt verwijderd, kan dit volledig worden voorkomen 

• Agressie: Voedsters kunnen door hormonale invloeden soms agressief reageren. Vooral territoriale agressie komt vaak voor bij niet-gesteriliseerde voedsters

Anticonceptiemiddelen, zoals bijvoorbeeld de pil voor poezen is niet zonder risico's. Dit middel verhoogt namelijk het risico op baarmoederontsteking en melkkliertumoren. U moet zich daar goed van bewust zijn voor u dit middel als anticonceptie inzet.  

Voor de reu bestaat er chemische castratie. Bij chemische castratie krijgt de hond een hormoonimplantaat onder de huid, vergelijkbaar met het plaatsen van een chip. Dit oplosbare staafje onderdrukt tijdelijk de aanmaak van geslachtshormonen. Hierdoor worden de testikels kleiner en de hond voor 6 of 12 maanden (ligt aan de chip) onvruchtbaar. De chemische castratie kan tijdens het spreekuur uitgevoerd worden. 

Een kat wordt elke 2-3 weken krols. De krolsheid duurt dan vaak 7-9 dagen. 

Gemiddeld wordt een teefje wordt 2 keer per jaar loops en duurt de loopsheid zo’n 2 tot 3 weken. De meeste teven zijn tussen de 10 en 15e dag vruchtbaar, dit kan echter per hond ook weer verschillen. Tijdens de loopsheid is de vulva van de teef gezwollen en heeft bloederige uitvloeiing

• Rammelaars: 4-8 weken vruchtbaar. 

• Katers: 3-7 weken vruchtbaar. 

• Reuen: 6-8 weken vruchtbaar.  

• Vrouwelijke dieren zijn direct na de operatie niet meer vruchtbaar. 

Ons operatieprogramma vindt plaats in de ochtend. U mag uw dier tussen 08.00 en 09.00 uur brengen, tenzij anders aangegeven. Het is belangrijk dat uw hond of kat nuchter is, dit betekent dat uw huisdier de dag voor de operatie na 19.00 s ’avonds geen eten meer mag, water mag wel. BELANGRIJK, Bij knaagdieren is dit niet het geval, hun maagdarm systeem mag niet stil komen te staan en mogen daarom voor de operatie gewoon hun eten krijgen.  

U mag rond 13.00 uur op de dag van de operatie contact met ons opnemen om te bespreken hoe de operatie is gegaan en om een tijd af te spreken om uw huisdier weer op te halen. Dit is afhankelijk van hoe snel het dier weer wakker is van de narcose.  

Bij het ophalen van uw huisdier wordt de verdere informatie gegeven omtrent de nazorg en mogelijke medicijnen die het dier nodig heeft.  

Gemiddeld vindt de bevalling zo’n 63 dagen na de dekking plaats, al kan dit enkele dagen variëren. Wanneer de bevalling eenmaal begonnen is en alles verloopt zoals het hoort, zal de hond zelf het meeste werk doen. Wel is het belangrijk dat ze zich in een rustige en veilige omgeving bevindt, omdat onrust de bevalling kan vertragen.  

De eerste fase van de bevalling begint meestal met het uitpersen van de waterblaas. Deze blaast knapt vaak vanzelf in het bekkenkanaal, waarna er vocht uit de vulva stroomt. Soms blijft de blaas intact; in dat geval hoef je niets te doen en kun je deze gewoon laten hangen. Daarna volgt de geboorte van de eerste pup, deze is omgeven door vliezen. Normaal gesproken bijt de moeder deze vliezen meteen kapot en maakt ze het snuitje schoon, zodat de pup kan ademen. Als het echter haar eerste nestje is, weet ze misschien niet wat ze moet doen. In zo’n geval is het belangrijk om te helpen: verwijder de vliezen en maak het bekje van de pup schoon. Daarna kun je de navelstreng 2-3 cm vanaf de buik afbinden en ontsmetten met Betadine. 

Na de geboorte moet de pup droog worden gemaakt. Idealiter doet de moeder dit zelf door de pup te likken, wat niet alleen zorgt voor een goede start van de ademhaling, maar ook belangrijk is voor de binding tussen moeder en pup. Toch kan het voorkomen dat een onervaren moeder de pup negeert. Dan is het nodig om de pup zelf goed droog te wrijven. Een gezonde pup beweegt en piept kort na de geboorte; dit zijn goede tekenen. 

De nageboorte volgt meestal snel en wordt vaak door de moeder opgegeten. Dat is niet schadelijk, al kan het bij sommige honden diarree veroorzaken. Vrijwel meteen na de geboorte zullen de pups instinctief op zoek gaan naar een tepel om te drinken. Dat is heel positief: de eerste melk bevat veel afweerstoffen en beschermt de pup tegen infecties. Bovendien stimuleert het zuigen de baarmoeder om samen te trekken, wat de bevalling verder op gang helpt. 

Vaak wordt duurt de geboorte van de eerste pup gemiddeld wat langer dan die van de volgende pups, dit omdat de geboorteweg nog wat opgerekt moet worden. Dit is zeker het geval wanneer het voor de teef haar eerste nestje is.  Belangrijk is om te onthouden dat de teef maximaal maar één uur mag persen. Perst ze langer dan een uur kan dit wijzen op problemen in het geboortekanaal.  

Tijdens de geboorte van twee pups het is normaal dat de hond wat rustiger wordt of zelfs kort slaapt. Na elke geboorte is het verstandig om de pup te wegen en het gewicht goed bij te houden, zeker in de eerste dagen. Zo kun je zien of ze goed drinken en zich ontwikkelen zoals het hoort. 

Het is belangrijk om je voor de bevalling van de hond goed in te lezen om goed voorbereid te zijn en te weten wanneer ingrijpen nodig is. 

• De bevalling start te vroeg (vóór 57 dagen dracht) 

• Het is dag 67 na dekking en de bevalling is nog niet begonnen 

• De bevalling te lang duurt: De eerste vruchtblaas is zichtbaar maar na één uur is er nog geen pup geboren 

• De teef is langer dan een uur aan het persen maar er is nog geen pup geboren 

• Er zitten nog pups in de baarmoeder maar de teef heeft al 2 uren niet meer geperst 

• Er te weinig placenta's uit zijn gekomen: elke pup heeft zijn eigen placenta welke uit de baarmoeder moet komen, gebeurt dit niet kan dit voor problemen zorgen. - let daarom goed op, teven kunnen er snel bij zijn met het opeten van de placenta.  

• Er stinkende uitvloeiing uit de vulva komt 

De keuze om je huisdier te laten inslapen is nooit gemakkelijk en is uiteraard erg ingrijpend. De angst voor veel mensen is of het moment van inslapen te vroeg of juist te laat is. 

Het kan daarom in zo'n situatie fijn zijn om dit samen met de dierenarts helder in kaart te brengen. De feiten kunnen door de dierenarts objectief gegeven worden waardoor het duidelijker wordt welke beslissing er genomen moet worden.   

Het inslapen van uw huisdier, oftewel de euthanasie, gebeurt op een pijnloze manier en verloopt in twee fasen. In de eerste fase wordt een slaapmiddel toegediend waardoor uw huisdier in slaap valt. Daarna volgt het euthanasiemiddel, deze wordt via een ader in de voorpoot of in de borst toegediend. Deze zorgt ervoor dat de ademhaling en vervolgens het hart stopt. Doordat het dier diep in slaap is krijgt hij hier niks van mee. 

Ja, de dierenarts kan bij u thuiskomen. U kunt hiervoor telefonisch een afspraak maken. De kosten van een euthanasie thuis liggen hoger dan bij een euthanasie in de praktijk. De reden hiervoor is de visite die de arts maakt. 

Na het overlijden van uw huisdier zijn er verschillende manieren om afscheid te nemen.

• Begraven: U kunt uw huisdier in uw eigen tuin begraven of uw dier laten begraven op een dierenbegraafplaats. 

• Crematie: Er zijn speciale dierencrematoria waar uw huisdier gecremeerd kan worden. Uw kunt uw huisdier dan bij het crematorium brengen of vragen of zij het huisdier bij u ophalen.  U kunt er ook voor kiezen om de dierenartsenpraktijk dit te laten regelen. Wij werken samen met huisdieren crematorium Noord-Nederland in de Drachtstercompagnie. 

• Resomeren: Resomeren, ook wel watercrematie genoemd, is een milieuvriendelijk alternatief voor crematie of begrafenis. In plaats van vuur wordt warm water met een alkali gebruikt om het natuurlijke proces van lichaamsontbinding te versnellen. Dit is hetzelfde proces dat plaatsvindt als de natuur een lichaam in de grond ontbindt. Na dit proces ontstaat er as wat terug gegeven kan worden aan de nabestaanden. Voor meer informatie kunt u terecht bij een van onze assistentes. 

• Dieren zonder speciale bestemming kunnen bij ons achtergelaten worden voor destructie. 

Sommige dieren hebben een vervelende gewoonte op poep te eten. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Het kan aangeleerd gedrag zijn, bijvoorbeeld vanuit het instinct om het nest schoon te houden. Sommige dieren vinden het simpelweg lekker of hebben een tekort in hun voeding wat ze met poep eten willen aanvullen.  Er is helaas niet een snelle oplossing voor dit probleem. De eerste stap zal training zijn. Wij adviseren daarvoor contact op te nemen met een gedragsdeskundige.  

Het eten van gras kan een teken zijn dat uw huisdier zich misselijk voelt of last heeft van buikpijn. Als dit gedrag vaak voorkomt, is het verstandig om te onderzoeken wat de onderliggende oorzaak kan zijn. Bij katten komt het regelmatig voor dat een grasspriet in de keel blijft steken. Dit kan zich uiten in symptomen zoals niezen met snot of kokhalzen

Wanneer er een stukje van de teek in de huid blijft zitten kan dit soms zorgen voor een ontsteking. Het is daarom belangrijk dat u de teek goed verwijderd met behulp van een tekentang. Mocht het verwijderen van het restant teek echt niet lukken, geen paniek in de meeste gevallen stoot het lichaam dit vanzelf af. Vertrouwd u het niet of lijkt het dier er pijn aan te hebben, neem dan contact op met de praktijk.  

Wanneer u bloed in de urine van uw huisdier opmerkt, kan dit verschillende oorzaken hebben. Wij adviseren u in dat geval telefonisch contact met ons op te nemen en wat urine op te vangen, zodat wij dit kunnen laten onderzoeken. Houd er rekening mee dat urine niet te lang bewaard mag worden, aangezien dit de onderzoeksresultaten kan beïnvloeden. Indien u de urine tijdelijk moet bewaren, doe dit dan bij voorkeur in de koelkast. 

Reverse sneezing, ook wel omgekeerd niezen genoemd, klinkt vaak verontrustend, maar is meestal onschuldig! Tijdens een aanval ademt uw huisdier plotseling krachtig in door de neus, wat een snurkend of piepend geluid veroorzaakt. Dit komt meestal door een lichte irritatie van de keel of het gehemelte, bijvoorbeeld door stof, geuren of opwinding. 

Hoewel het meestal geen reden tot zorgen is, raden we aan om contact op te nemen als de aanvallen vaker voorkomen, lang aanhouden of uw dier andere klachten vertoont. 

Klik op deze link voor het zien van een filmpje van reversed sneezing.

FIV (kattenaids) en FeLV (kattenleukemie) zijn twee besmettelijke virussen die bij katten het afweersysteem aantasten. Beide aandoeningen kunnen ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken en zijn helaas ongeneeslijk.   

FIV, ook wel kattenaids genoemd, wordt vooral overgedragen via bijtwonden, bijvoorbeeld tijdens vechtpartijen. Katten met FIV kunnen vaak jarenlang gezond blijven, maar zijn gevoeliger voor infecties.
FeLV verspreidt zich via speeksel, urine, bloed of via de moeder op de kittens. Deze ziekte kan leiden tot bloedarmoede, tumoren en een verzwakt immuunsysteem. De gevolgen van FeLV zijn vaak ernstiger dan bij FIV. 

Er bestaat helaas geen genezing voor deze virussen. Met goede zorg kunnen FIV-positieve katten vaak nog een mooi en lang leven leiden. FeLV-positieve katten hebben echter meestal maar een kortere levensverwachting, maar ook hier kunnen we ondersteuning bieden. 

Als u overweegt om met uw kat te fokken, is het belangrijk om eerst te testen op FIV en FeLV. Dit voorkomt dat u mogelijk een nest kittens krijgt met dit virus. Daarmee houdt u de verspreiding van deze ziekte tegen en weet u zeker dat u op een verantwoorde manier bijdraagt aan het fokken van gezonde kittens.